Truman Capote, genialny, błyskotliwy, świadomy swojego talentu z pewnością graniczącą z arogancją. Bardziej chłopiec niż mężczyzna, stojący dopiero u progu literackiej sławy, którą przyniosą mu Śniadanie u Tiffany’ego i Z zimną krwią.

Babe Paley, żona medialnego magnata, niekwestionowana królowa wdzięku i elegancji, odgrywająca perfekcyjnie narzuconą jej rolę, do której przygotowywano ją od dziecka. Odrzucony w dzieciństwie przez matkę chłopiec i niekochana przez męża kobieta. Połączyła ich samotność i rozpaczliwe pragnienie miłości i akceptacji. To była nie tyle przyjaźń, ile trwające latami braterstwo dusz, które Capote zrujnował jednym posunięciem.

Łabędzie z Piątej Alei to przede wszystkim opowieść o kobietach - ekscentrycznych i zniewalających, pławiących się w luksusie, a mimo to niekochanych, dręczonych przeszłością i własnymi demonami. To również doskonały obraz lat 50., przesyconej papierosowym dymem i smakiem szampana epoki blichtru, wytwornych przyjęć i towarzyskich skandali.